Verslag: Esmee de Lorijn
Foto’s: Mohanad Ataya
Elke Nederlander produceert jaarlijks gemiddeld 490 kilo afval. We leveren daarvan zo’n 60 procent gescheiden in, maar is dat iets om trots op te zijn? Want wat gebeurt er precies met al die soorten afval? Kunnen we erop vertrouwen dat het goed verwerkt wordt? En moet het aantal kilo’s niet sterk omlaag? Daarover ging het Duurzaamheidscafé Nijmegen van dinsdag 6 december 2022 in LUX. Er valt nog véél winst te behalen.
Margot Ribberiink opent de avond en roept de sprekers op het podium.
De eerste spreker is Jeroen Jansen. Jeroen is universitair docent aan de Radboud Universiteit (RU) en vertelt over het MUNITION-project. Een multidisciplinair team van de RU is hiermee gestart omdat elke gemeente haar eigen weg kiest als het gaat om de afvalinzameling. De basis waarop gemeenten de keuze maken voor bronscheiding of nascheiding is niet duidelijk. Dit project gaat hier verandering in brengen en laten zien wat een optimaal inzamelbeleid is. Dit is afhankelijk van: de bereidheid van burgers, infrastructuur, milieueffecten en verschillende in leefomgeving. Er werken ook psychologen mee die onderzoeken hoeveel ‘duurzame ruimte’ mensen in hun hoofd hebben om afval goed te scheiden en of goed scheiden deze ruimte afneemt van andere duurzame stappen.
Problematisch is ook dat verpakkingen steeds ingewikkelder, zijn omdat de consument steeds meer eisen heeft. De RU is opzoek naar manieren om ook dit apart te verwerken. Het team bouwt aan nieuwe sorteeralgoritmes die de eigenschappen van plastics in beeld brengen.
Hoe doen we dat hier in Nijmegen? De tweede gast, Jeroen Vrolijks van de DAR vertelt ons dat we in Nijmegen 78% van ons plastic afval scheiden. Dat is al veel. Afgelopen twee jaar heeft DAR ingezet op communicatie rond gtf. Er was veel afkeur en door communicatie is dit met 86% verminderd. Dit jaar gaan ze een communicatiecampagne starten rondom plastic+. Het is gewoon heel ingewikkeld.
Tijd voor een afvalquiz!
De meeste mensen gaan de fout in bij de drinkglazen. Deze mogen namelijk niet bij glas maar bij restafval. Dit glas heeft een andere temperatuur van verbranding. Toch kwam het publiek in opstand. Op de site bij de DAR stond namelijk dat drinkglazen gewoon bij het glas ingeleverd kunnen worden. Mm, Jeroen – toch eens goed kijken naar die communicatie.
De tweede helft van de avond bestond uit 3 inspirerende voorbeelden.
Elza Zijlstra van TrashWorks maakt afval levend. Ze struint het strand af op zoek naar afval. Ze vindt voornamelijk gebruiksvoorwerpen. Langs de rivier vindt ze weer anders afval: wattenstokjes, tamponinbrenghulzen en wc-verfrisplastic. Soms is ze uren bezig. Het afval zit tot in de haarvezels van de natuur.
Tim Floor duikt liever in de groenbak. Hij werkt bij SidCon, een bedrijf dat ondergrondse perscontainers ontwikkelt en maakt om grotere hoeveelheden afval beter te kunnen opslaan. Ze zijn nu ook bezig met groenafval in de hoogbouw. Veel van ons afval is gft. Bij hoogbouw gaat dat nu in het restafval. Bewoners krijgen gekoelde containers waar composteerbare zakjes in kunnen. Want wisten jullie dat die composteerbare zakjes helemaal niet zo goed zijn? Deze hebben zes weken nodig om te composteren, terwijl we in Nederland drie weken hebben. De machine detecteert het dus als plastics.
Elisah Pals produceert liever helemaal geen afval. Het enige dat zij nu nog weggooit is haar, medicijnafval en pleisters. Inmiddels adviseert ze ook bedrijven en lobbyt ze in de politiek. Ze probeert dit op zo’n positief mogelijke manier te doen. Bijvoorbeeld door wandeltours in Nijmegen langs verpakkingsvrije winkels. Bij VanNature kan je al je huishoudelijke middelen tappen. Bij de Winkel van Alex kan je noten en andere producten kopen.
Bekijk de wrap-up van spoken word artist Lev Avitan hier.
