Woordkunstenaar Lev Avitan hoorde de gesprekken tijdens het Duurzaamheidscafé over luchtkwaliteit van 11 november aan. En schreef live op het toneel de onderstaande tekst en droeg hem voor. Hij zegt erbij: ‘Deze spoken word-tekst is geschreven om voorgedragen en gehoord te worden en is een poëtische samenvatting van wat er deze avond besproken is.’
Onzichtbare vijand
Een onzichtbare vijand waart over de aarde
We ademen het, maken ze met onze fabrieken en wagens
Wakkeren het aan met de schepen die varen door de Waal hier.
Het is tragisch om te zien wie er last heeft;
tragisch hoe we stoken voor wat warmte,
maar stikken in de stoffen die het afgeeft.
Dus bij deze, een vraag naar schone lucht; schone longen tijdens lopen; naar minder roet, ammoniak en ozon; naar minder smog van auto’s en vieze boten;
meer dat draait op batterij, maar niet gegenereerd door dieselmotor.
Wonend aan de kade, is het buitenshuis soms nauwelijks uit te houden.
En richting de politiek daalt rap het vertrouwen.
De een maakt zich zorgen om de longen van hun kindje, hun oma, of hun zieke vader
Het is een algemeen probleem, maar affecteert sommigen van ons vele malen zwaarder
En als jullie het lapje stof voor de mond al benauwend vonden,
zijn straks mondkapjes nodig en in mode, omdat het onmogelijk lopen is door de stad zonder
De lucht is giftig, we hebben een brandende keel en waterige ogen – gelukkig maakt men dagelijks meldingen van vervuilde lucht in hun regio om de data vervolgens aan beleidsmakers te tonen.
Oh wat zijn de vragen toch zo lastig en oh wat zijn de problemen toch zo groot
er is zo veel te bestuderen, alles weten in je eentje lukt ons nooit
maar lieve vrienden en bezoekers, ook jullie hebben handen en een hoofd
door ook mee te tellen en te denken, leren wij gezamenlijk een hoop
Dus investeer een beetje van je energie en een beetje van je brein!
Maak een beetje lol en geef nog een beetje van je tijd.
Wordt burgerwetenschapper, daarmee draag je bij
aan een beter begrip van de werkelijkheid!
Op naar een heel land in de ban van wetenschap, er is genoeg wat er te meten valt,
een onderzoek naar wat je in je buurt aan nieuwe kennis winnen kan.
Met slechts een kastje aan de deur, verandert je woonplaats in een slimme stad.
Meer burgers die meten, is meer voelsprieten in de gemeente, is meer gegevens, meer gegevens is meer nauwkeurig weten en meer weten is natuurlijk: meer beter!
Er is niet zoiets als te veel onderzoek; steeds werken vanuit een nieuwe invalshoek.
En ook de hulp van een leek is welkom, want die doet dingen weer anders dan dat ik dat doe. Het is een kwestie, van het bundelen van krachten;
van communities die communiceren met elkander,
over hoe zij de luchtkwaliteit in de wijk verbeteren kunnen.
Maar de samenwerking tussen universiteit, overheid en burger is al lang belangrijk in kennisproductie. Van amateurastronomen, tot het tellen van vissen, vogels en vlinders, van het spelen van spelletjes die helpen wetenschappers nieuwe routes te vinden. Van het fotograferen van planten, insecten en plaatsen, om zo de incrementele verandering over tijd inzichtelijk te maken.
Zoals we hebben gehoord: analisten zijn schaars,
dus wil je bijdragen aan kennis vergaren over luchtkwaliteit in je straat,
meld je dan aan als burgerwetenschapper vandaag!
