Woordkunstenaar en spoken word artist Lev Avitan hoorde de gesprekken tijdens het Duurzaamheidscafé op 22 maart 2022 aan. En schreef razendsnel live op het podium de onderstaande wrap-up en droeg hem voor. Thema: wat kan de gemeente doen voor meer biodiversiteit, klimaatrechtvaardigheid en een snelle energietransitie in onze stad?
Foto en video: Mohanad Ataya
Klimaatmanifest
Beste nieuw college en gemeenteraad,
Allereerst wil ik u feliciteren, u heeft het voorrecht deze prachtige stad nog mooier, inclusiever én toekomstbestendig te maken. En precies dit laatste is waar ik met u over moet praten. Nu morgen de laatste coronamaatregelingen vervallen, is het zonder twijfel het geval dat we deze pandemie hebben overwonnen. Daar was heel wat daadkracht voor nodig. Het invoeren en handhaven van nieuwe regels, het eindeloos grijpen in de diepe buidel, dagelijkse updates met de meest recente cijfers en maandelijkse persconferenties waarin we vooruitkijken. Ook ik ben blij dat de winkelstraten weer open zijn en de mondkap weer af mag, maar als ons kordaat optreden ook toen kan, dan wil ik graag pleiten voor een even ingrijpende aanpak van de klimaatnoodtoestand. Nijmegen heeft deze uitgeroepen en daarvoor dank ik u echt. Nu voeg het woord bij daad en daarvoor presenteer ik u als leidraad ons klimaatmanifest:
De klimaatcrisis, geen pandemie kan daartegenop. De omvang van dit probleem overstijgt ieder rapport. Maar wat is dan de rol van de gemeente, een samenleving in het klein, geteisterd door verschijnselen die grensoverschrijdend zijn. Het komt echter helaas niet alleen van buiten, ook wij dragen daaraan bij. We hebben een asfaltfabriek staan, die enorm veel stikstof in de lucht blaast. Men houdt hier vee. Dus wellicht is het tijd voor een burgerberaad, een lokaal actiecomité. Gevuld met allerlei soorten inwoners, uit allerlei lagen. Van wetenschappers, bestuurders tot beleidsmakers, van ondernemers, studenten en kunstenaars. En wat ook zeker zou moeten, zijn woordvoeders die spreken voor de dieren, de natuur en andere kwetsbare groepen.
Aan het burgerberaad en de gemeente de taak om een duurzame kaart van de regio op te maken. De bevindingen worden elk kwartaal gedeeld met de rest van de stad middels voortgangsreportages. We delen de kennis zonder franjes, in duidelijke taal en tactisch, in grootschalige publiekscampagnes om mensen aan te sporen tot actie. Het klimaat is echter geen los thema in de politiek, het speelt door op iedere vlak, en wat betreft energie is stap nummer één: een zonnepaneel op iedere dak. In 2030 volledig af van het gas, niet meer afhankelijk van die uit een ander land. En misschien niet meteen minder boeren, maar in ieder geval wel snel minder dieren in een stal.
Ook de lokale economie moet op de schop, wat dacht je van een keten in een donutachtige vorm. We onttrekken de grondstoffen uit de aarde, vervaardigen daar gebruiksvoorwerpen van, maar in plaats van ze te verbranden na eenmalig gebruik, gaan we het recyclen zodat het nog eens gebruikt geworden kan. Iedere wijk krijgt een repaircafé, grote wijken zelfs twee, de kwaliteitseisen gaan ook omhoog want wat men nu nog koopt moet langer mee. Alleen hiermee komen we er niet, verwijder op z’n minst alle fossiele reclames van onze straten en dan maken misschien we een grotere kans. Maar alsjeblief gemeente, het is in ieder geval hoog tijd over te stappen naar een duurzame bank.
We willen meer voedselbossen en minder tussen het asfalt wonen. We vragen om per bedrijf te kijken naar steeds kleiner wordende afvalstromen. En voor de lokale ondernemer, hopelijk wordt u hier warm van. En zo niet, vindt u hopelijk troost in het gegeven dat we soms moeten inleveren ten dienste van het algemeen belang. We zijn hier met z’n allen, ook met alles dat leeft in de grond, de berm en het veld. Soortrijkdom bevorderen is alles dat telt. Dat doen we door veel meer bomen, veel meer inheems groen. Gifvrije natuur en ook stadslandbouw moeten we meteen doen. We willen een biodiversiteitsplan dat gedegen doorsijpelt in alle portefeuilles, beleidskeuzes en aanbestedingen van de gemeente.
Er is ongelijkheid genoeg, op basis van klasse, sekse, afkomst en ras; de klimaatcrisis houdt deze ongelijkheid echter niet alleen in stand, want de kleinste schouders dragen momenteel de allergrootste last. Dus waarom geen solidariteitsfonds waar de grote schouders hun excessen in kunnen plaatsen. Zodat mensen met een lager inkomen zich iets minder zorgen hoeven maken. Pleur er ook eens gratis ov bij bovenop, en we hebben een klimaatrecept dat enigszins klopt.
En tot slot, hoop ik dat u, de lezer en luisteraar, dat u dit manifest niet als louter iets links ziet. Maar eerder als collectieve rebellie tegen massale extinctie. En dat lijkt me niet meer dan een logische daad.
Hoogachtend,
Lev Avitan
Huisdichter Duurzaamheidscafé
22 maart 2022
